Het is altijd even bibberen, de eerste wedstrijd van een nieuw seizoen. Zeker wanneer je voor die eerste wedstrijd slechts 9 dames bij elkaar hebt weten te sprokkelen, en de lente verandert in een koud en guur gebeuren met hagel en windstoten. Toch was het (hopen wij) een warm welkom voor aspirerend nieuw lid Olga, die met goede moed het verschrikkelijke weer trotseerde en aansloot in Zevenbergen om haar eerste softbalwedstrijd ooit te aanschouwen. Want tsja, de regels leer je toch het beste door mensen ze te zien overtreden. Grapje hoor, daar zijn wij immers veel te braaf voor!

Samen met geblesseerd lid Jikke (heeft er iemand nog een reserve arm liggen?!) was de dugout zo alsnog bemand EN werd er via een hippe app zelfs elk detailtje van de wedstrijd vastgelegd. Seven Hills was tijdens de oefenwedstrijd al een geduchte tegenstander, en dat zou deze zondag niet anders blijken te zijn. Ondanks de keiharde inspanningen en onverminderd geschreeuwde aanmoedigingen kon een eindscore van 15-5 na vijf inningen niet voorkomen worden. Damn that mercy rule, we kwamen net op gang!

Ondanks vurige protesten (wat kan ze toch lekker dramatisch zeuren die Zoë) werd in de eerste inning de pitcherplaat bemand door deze beginnend pitcher. Tijdens het 1 april toernooi had deze dame haar eerste ballen gegooid (en haar eerste slagvrouwen geraakt, hihi!) waarna het nu tijd was voor de officiële intrede in de competitie. Helaas verliep dat niet zoals gehoopt, want ondanks een aantal best aardig gegooide balletjes vond de scheids de laag aankomende slowballs (het duurt eff voor ze er zijn, maar dan heb je ook wat) steeds niet door zijn ieniemiene brievenbus van een slagzone passen. De Seven Hills dames konden dan ook meerdere malen vrolijk gratis naar het eerste honk, maar wisten ook meermaals de knuppel goed tegen de bal te krijgen. En helaas is een 0-7 achterstand zelfs voor de besten onder ons moeilijk te overbruggen.

Toch wist na de eerste inning Maartje de schade te beperken. Ook bij haar snapte de scheidsrechter niet helemaal hoe slag en wijd werkte. Want tsja, een linkshandige pitcher gooit toch best verwarrende balletjes, zullen we maar zeggen. Gelukkig was het veld inmiddels wakker geworden en konden de nullen snel gemaakt worden dankzij strak fieldwerk. En met strak fieldwerk bedoelen we vooral dat bulldozer Leonie aan het werk werd gezet. Deze snoekduikende, springende en onbevreesde godin op de korte stop heeft namelijk maar liefst drie keer een dame uit weten te beuken die dapper genoeg was een steal te betrachten van één naar twee (en nog 185394 andere keren de loopsters zo bang gemaakt dat ze geen stap meer durfden te verzetten). Dit hadden we dan ook vooral te danken aan de dame achter de plaat. Het beest. De muur. De onverslaanbare Dagmar, die bal na bal richting het tweede honk lanceerde en zo geen loopster de kans gaf. Dit kon overigens alleen dankzij de goede achterdekking van Karlien die als tweede honkvrouw flink meters heeft moeten maken. Een winnende combinatie, want de volgende drie inningen wist Seven Hills slechts 1 punt te scoren.

Aan slag waren de Kickers dames echter ook vrij onfortuinlijk. Ondanks de kou wisten ze de ballen prima te raken. We hebben bal naar bal het infield zien overslaan en het buitenveld in zien zeilen. Helaas stonden daar dames die magnetische aantrekkingskracht leken te hebben, waardoor al die potentiële homeruns in een handschoen belandden. Alleen Dagmar leek het echt voor elkaar te krijgen om de poppetjes te ontwijken EN om eens een keer geen leger foutballen te slaan. Die wist namelijk haar beide slagbeurten succesvol te verzilveren voor de eerste puntjes aan de Kickers kant.
Toch konden ook Wendy en Marloes succesvol het eerste honk bereiken, waarna ze het de Seven Hills dames moeilijk maakten op de honken. Helaas zorgden vangballen ervoor dat we deze punten niet konden verzilveren. Steals van Jane en Leonie, nadat ze bij drie strikes op doorgeschoten ballen alsnog het honk wisten te bereiken (dit gebeurde overigens zeker vijf keer deze wedstrijd!) brachten nog twee extra punten binnen. Waarna Maartje het vijfde punt binnen sprintte.

Zo startte de 5e inning na een succesvolle slagbeurt op een 5-8 score in het voordeel van Seven Hills. En toen ging het fout. Er waren enkele missers in het veld die tot doorgeschoten ballen leidden. Maartje kon in de ogen van de scheids geen bal meer goed gooien, ook al waren het allemaal prachtballen en de Seven Hills dames leken opeens peper in de reet te hebben. En zelfs een prachtige, goddelijke, ongelofelijke vangbal in het verre, verre, verre rechtsveld – van beginnend speelster Kim – die Maartje zelfs tot (letterlijke!!!) tranen wist te roeren, kon niet voorkomen dat Seven Hills zeven punten binnen wist te rennen. En doordat dat de score op 5-15 bracht, werd de wedstrijd daar gestopt. Ze noemen het dan wel een mercy rule, maar we waren pas net aan het opwarmen! Als we nog twee inningen hadden gespeeld – was de wedstrijd nog niet gespeeld geweest!

De 5-15 eindscore reflecteert niet de wedstrijd die wij gespeeld hebben maar brengt wel een heel aantal wijze lessen en trainingsmateriaal met zich mee. Een lekkere pot om het seizoen mee te beginnen, die we in de toekomst gaan ombuigen naar overwinningen!