Mensen die zeggen dat verliezen nooit leuk is, hadden afgelopen weekend moeten komen kijken bij de wedstrijd van Kickers Ds 1 tegen koploper Cardinals DS1. Niet alleen was het weer om naar huis te schrijven, en zorgde een brandend zonnetje voor vrolijke gezichten, ook was het spel heerlijk om naar te kijken. Tenminste, in de nederige ogen van ondergetekende.

De knietjes knikten wel een beetje in het besef dat de dames uit Oss ’s ochtends vroeg op de stoep zouden staan. Eerder maakten ze al effectief korte metten met andere ploegen in de competitie. Dat komt vast omdat ze vroeg opstaan en koffie leuten – want arme Leonie werd verrast door de dames die al om half 9 aanklopten. Zelfs het koffie-apparaat was niet veilig!

Een fikse warming up zorgde echter dat de knietjes om andere redenen knikten, waarna om 10 uur de wedstrijd in het veld werd gestart. Helaas had Maartje zich dusdanig geblesseerd dat bewegen al moeilijk was, en pitchen onmogelijk. Beterschap Milady! Gelukkig voor de Kickers meldde zich daar Anke, die ondanks eerdere onzekerheid toch bereid was om te debuteren als pitcher tegen het sterke Cardinals.

En WAT een debuut! Alles en iedereen moest het ontzien (inclusief haar eigen been – schokkend fotomateriaal op aanvraag ;)!). Anke wist met prachtige slagballen de ontzettend sterk spelende veldspelers goed aan het werk te zetten. De ballen die wijd gingen, zaten dusdanig dicht bij keihard slag zijn dat iedereen unaniem onder de indruk was. Voor iemand die liever niet op de plaat wilde staan, was dit een impressive show of skill!

Ook mooi om te zien was het samenspel tussen Anke en Iris. Nieuwe tactieken die eerder in de week waren voorgesteld werden nu al opgepakt. Er werd gedreigd naar de honken,  en effectief ook. Spelers werden kort gehouden, en als ze toch durfden gewoon uitgemaakt. Prachtige ballen van Iris naar Maxime zorgden ervoor dat op die manier mensen de schrik werd aangejaagd op het eerste honk.

Maxime had het sowieso druk, en liet zien hoe ze kan stralen in de verschillende dubbelspellen die de Cardinals moesten verdragen. Ook al had Oss een team dat goed was aan slag, kwamen de ballen dusdanig sterk terug dat de nullen snel gemaakt werden. De dubbels kwamen uit de handen van Edelmira (maar liefst twee keer) en Leonie, die met zijn tweeën van tikkertje een kunst maken.  Edelmira die gewoonweg ON FIRE was draaide haar pols ook niet om voor vangballen en een bal van praktisch 1000 meter naar thuis die nog bijna een homerun voorkwam ook.

Ook Zoë-Amber probeerde vanaf het derde honk mee te doen aan het tikkertje fiësta, maar werd door de rest van het veld met pruillip teruggedwongen naar haar derde honk om daar gewoon braaf te branden. Niet dat dat de acties minder mooi maakte, natuurlijk. Ballen die ver over het derde honk schoten belandden steevast bij Dagmar, die ze samen met Jane zonder moeite terug het veld in wist te werken. Een homerun werd dusdanig ver geslagen dat Jane zelfs overwoog om maar ff koffie te bestellen aangezien ze toch naast de kantine stond – maar ook die bal kwam zo snel terug dat de homerun nog bijna voorkomen kon worden.

Het was sowieso hard werken geblazen voor het outfield, die echter allemaal stuk voor stuk zorgden voor de dekking en vangballen die nodig waren. Het rechtsveld was voor Marloes en Kimberley. Een snelle actie van Marloes op een verre bal voorkwam zo een loper die het tweede honk kon bereiken. Ook Kimberley zorgde ervoor dat het rechtsveld beangstigend goed gedekt was. Kwam vast door de mooie gestijlde haren die de tegenstander afleidden.

Andere klappers van de Cardinals belandden in de handschoen van Jane of Edelmira of kwamen over de grond geen steek verder. Neem bijvoorbeeld een bal die zich net langs Anke wist te werken, maar vervolgens besprongen werd door Leonie. (en met besprongen bedoelt de schrijfster dat ze zich werkelijk waar vol overtuiging op de bal wierp en hem zelfs nog op tijd naar 1 wist te krijgen vanuit lighouding – wie doet dat!?)

Aan slag was het helaas een ander verhaal. De eerste inning werd sterk begonnen met prachtige slagen van de Kickers dames. Designated hitter Dion (die sloeg voor Zoë-Amber, omdat die te lui was om te rennen ;)) knalde er een tweehonkslag uit waar de Cardinals nu vast nog wakker van ligt. Toen ook Anke weer een aantal dames verder bracht waren het in plaats van de Kickers knietjes de knietjes bij de Cardinals die gingen knikken. Hier was het ook genieten voor coach Marco, die op niet mis te verstane wijze de dames naar de thuisplaat dirigeerde. Jammer dat we hem niet meer werk konden geven.

Een pitcherwissel maakte korten metten met het verdere spel van de Kickers. Ballen met de snelheid van het licht, risers en een slowpitch voor degenen die dachten eindelijk snel genoeg uit te halen, zorgden ervoor dat dame na dame terug de dug-out in werd gestuurd. De vijf punten uit de eerste inning zouden het uiteindelijke totaal vormen. Neemt niet weg dat de teamspirit er onverminderd in bleef. De aanmoedigingen waren niet uit de lucht – en beurt na beurt kwam het team steeds dichter bij het WEL slaan. Als we nog een inning hadden gehad, hadden we ze er ongetwijfeld uitgeslagen😉. Dagmar, die na een lange afwezigheid weer meespeelde, liet namelijk zien dat het kon met een aantal rake (fout)ballen, waar iedereen van onder de indruk was. Jammer dat de daadwerkelijke slag direct op een speler uitkwam en niet beloond werd met de homerun die wij vonden dat ze verdiende.

En de teamspirit strekte zich niet alleen uit naar het eigen team. Ook de Cardinals werden na een mooie slag door Maxime op het eerste honk beloond met een high five, en toen een van de dames kramp had in haar teen was Leonie al praktisch op zoek naar een masseur. Jammer dat men met aardig zijn de wedstrijd niet wint. Toch werd de wedstrijd positief afgesloten. Al was de score niet in het voordeel van de Kickers – waren de acties dat wel. De stijgende lijn wordt constant voortgezet, dus wie weet waar het seizoen eindigt. Op naar de volgende wedstrijden!