Wie heeft er nou een zondag nodig als je ook kunt softballen? Dat moeten de planners van de wedstrijd tussen de Kickers dames en Sittard Condors gedacht hebben, want met een wedstrijd die startte om 2 uur (en een reistijd van anderhalf!!) hebben de dames niet veel tijd gehad om te genieten van het toch erg mooie weer dit weekend. De uitputting van het geweldige Kickers toernooi (en wat korte nachtjes bij andere speelsters) was gelukkig niet te werken in een titanenstrijd van maar liefst drie uur op het Sittardse veld.

Het was een hele klus om Iris en Jikke los te rukken van de paardjes die aan het huppelen waren op het aangrenzende veld, maar uiteindelijk kon er na de wereldreis begonnen worden aan een pot van formaat. In een wedstrijd met een compleet omgegooide slagvolgorde bleek maar weer eens dat verandering van spijs doet eten. Of in dit geval rennen. Voor een enkeling was er namelijk praktisch een zuurstoffles nodig om de rondjes rond het veld mogelijk te blijven maken.

Met een tegenstander die op gezelligheids niveau veruit favoriet is, bleek ook maar eens dat ondanks de losing streak van de dames, ook winnen gewoon nog mogelijk is. De ladies uit Waalwijk mochten aan slag beginnen (met ondergetekende als eerste aan slag!) en startten direct op goede voet. Een hitje langs het tweede honk bracht Zoë op het eerste honk, waar ze vervolgens verder kon worden geslagen door Leonie (die helaas het poppetje weer wist te vinden en uitging op 1) en Jane, die dankzij een vangbal ook niet binnen mocht komen. Toch kon zo een eerste puntje worden bijgeschreven en belandden de Kickers Dames in wat in deze pot bekend zou komen te staan als ‘DE MAGISCHE TWEE!’

Pas toen er al twee nullen op de kaart stonden leken de Kickers Dames hun grote broek aan te trekken, om de slagrondes goed door te trekken. Want ondanks het dreigende gevaar van de derde nul kwamen Edelmira, Iris en Maartje nog prachtig over de plaat voordat de Condors de derde 0 konden maken op een 4-0 stand. Dit bleef de rest van de wedstrijd ook een recept voor succes, want veel van de Kickers punten werden gescoord nadat er al twee dames terug moesten naar de dugout.

In het veld was het nog even wakker worden geblazen. Zowel de dames als de scheidsrechters moesten nog even de energie vinden (en een snelcursusje tekens geven). Want als de tekens voor safe en out door de war gehaald worden, komt het beest in de dames naar boven (zeker wanneer de calls ook nog eens niet passen bij het eigen beeld). Toch kon de frustratie dit keer goed omgezet worden in actie. Prachtige aangooien van Edelmira (en een briljante tikactie) zorgden voor de eerste (daadwerkelijk gegeven) nullen waarna Maartje een actie maakte die niet zou hebben misstaan in de MLB. Een keiharde bal van de Sittardse dames belandde pardoes in de handschoen van pitcher Maartje die hem in een flits plat op de grond wist te krijgen, voordat de bal daar belandde. WAT EEN BAL! De vier puntjes die binnen waren gekomen zorgden dus voor een gelijkspel, waarna team Kickers echt los ging op 4-4.

Er werd in de verdere wedstrijd flink gescoord aan slag. Honkslagen alom, Jikke wist de knuppel maar liefst drie keer tegen de bal te krijgen en kon dankzij twee keer een vier wijd maar liefst 5 (!!!) punten scoren dankzij scherp honklopen (omkopen met de belofte van kipnuggets helpt!!). Homeruns van Edelmira en Iris zorgden er daarnaast voor dat meer dames hard door moesten lopen. Iris was zelfs zo snel dat de tegenstander beweerde haar niet eens alle honken te hebben zien raken.

Gelukkig maakte Edelmira dit goed door ze allemaal keivaak aan te tikken. Helaas kostte dit homerun festijn bijna het linkerbeen van Wendy, die als ware bikkel ondanks spierpijn toch aan slag wilde meespelen. Gelukkig was er genoeg ijs aanwezig om een brancard te voorkomen en kon vervangend loper Marloes daarna het door Wendy verdiende puntje gewoon binnenlopen. Helden! Dagmar kon ondanks stijfheid van het coachen langs de kant de benen hierna toch aan het werk zetten toen ze Wendy overnam aan slag, en hield de rest van de tijd het hele veld bij met tips, aanmoedigingen en scores. Dit leverde niet alleen 3 punten op, maar ook nog eens een gigantische toename in zelfvertrouwen voor het spelend team!

Ook Marloes liet in haar eigen slagbeurten zien dat de sprintjes van de voetbal een goede uitwerking hadden, want zij wist na een vier wijd op maar liefst drie gestolen honken gewoon een punt binnen te rennen. Dit dacht Jane even dunnetjes over te doen, maar bij een gestolen honk werd het toch echt kielekiele toen ze het honk net niet leek te gaan redden. Een prachtige voetbalsliding later lag een stralende Jane echter toch echt eerder met haar voetje tegen het honk dan dat de honkvrouw bij haar was. Niemand gaat ooit meer de blik op het gezicht van Jane vergeten die als een waar fotomodel vanaf de grond omhoog blikte met de breedste glimlach ooit. Zo charmant heeft iemand er nog nooit uitgezien liggend op de grond na een sliding.

De winnaar van de dag was toch echter wel Leonie, die niet alleen vier punten binnen wist te sprinten, maar in het veld in de vierde (en laatste) inning ook een vangbal wist te maken waaraan de professionals een puntje kunnen zuigen. De Sittardse catcher wist de knuppel keihard tegen de bal te krijgen voor een loeiharde bal pal langs het tweede honk. Niet alleen reageerde Leonie zo snel als een panter, ook wist ze in gestrekte sprong haar handschoen bij de bal te krijgen EN vast te houden. De klap van de bal in die handschoen zal de rest van het team nog lang bijblijven, wat een actie!

Zo werd de wedstrijd afgesloten met een prachtige score van 22-6 en rauwe keeltjes van het vele joelen. De verbazing over de drie uur durende pot sloeg hierna pas toe, waarna er zo snel als menselijk mogelijk werd vertrokken naar de McDonalds voor een verdiende maaltijd. En wat deden die frietjes goed!