Het was even wennen voor de dames – spelen op een zaterdagavond in het verre Bergen op Zoom bij de Wizards. Gelukkig maakte een heerlijk zonnetje de reistijd alweer een stukje minder erg, zeker nadat we in de catchertas een versnapering van onze eigen voorzitter ontdekten. Superlief, en goed voor wat extra energie.

De Wizards of BoZ wisten we al van dat ze een geduchte tegenstander waren met tactisch spel. Al eerder in het jaar maakten ze het Zoë lastig in haar eerste (toernooi)wedstrijd ooit als pitcher, en ook in de competitie konden ze op de thuisbasis al niet beteugeld worden. Dit zou afgelopen zaterdag niet anders blijken te zijn, al kunnen we dat dit keer niet alleen weten aan het spel van de dames. Dat was namelijk uitmuntend.

Soms heb je van die wedstrijden waarbij alles lijkt af te hangen van een bepaald element dat niet goed loopt. Soms krijg je het aan slag niet voor elkaar, of is het moeilijk om in het veld de nullen te maken. Soms gaat het op al die punten tegelijk fout. Kan gebeuren, en betekent dan gewoon een paar extra pittige trainingen om die gaten te dichten.

Helaas heb je ook wel eens wedstrijden waarbij het veld staat als een huis. Waarin dubbels worden gemaakt alsof het niks is, en vangbal na vangbal zorgt voor snelle inningen. En waarbij de relays van Jane en Wendy zo snel waren dat ze bijna niet te volgen waren. Maar waarin je daarvoor niet beloond word. Dan word je uitgegeven op het eerste honk terwijl er toch echt 30 centimeter zit tussen het honk en de voet van de gestretchte eerste honkvrouw. Dan blijkt een slagzone ‘Onder de ellebogen ofzo’ toch vrij onmogelijk te gooien te zijn wanneer van Maartjes 100 strikes er slechts drie gecalled worden. Dan blijkt een interference regel zelfs na een mep in het gezicht van Leonie toch moeilijk te interpreteren.

Het is moeilijk sportief en gezellig blijven wanneer je speelt tegen een team met een scheidsrechter waar zelfs het eigen thuispubliek geen goed woord voor over heeft. Het is zelfs moeilijk om stil te blijven wanneer je bijna het veld uitgezet wordt uit pure frustratie. En toch kregen we dat afgelopen zaterdag tenminste nog wel voor elkaar. Er werd gevochten om elke bal in de minieme slagzone te gooien. Elke tag en uit werd EXTRA overduidelijk gemaakt (met zelfs een bizarre on the floor vangbal die naar één werd gegooid door Dagmar die als een beest stond te spelen). De inningen liepen niet ver uit elkaar, met zelfs een punt waarbij de Kickers op een kleine voorsprong konden bouwen. Helaas voor ons wat er niet op te bouwen tegen de ijzersterke tweede pitcher, goed veldwerk en slecht scheidswerk bij de Wizards. Wegens het uitvallen van Jeka komt er echter later nog een herkansing. Hopelijk heeft de scheidsrechter dan een beter humeur, meer les gehad of een bril gekocht.

Het is bewonderenswaardig hoe de Kickers dames elke week weer zichzelf bij elkaar geraapt krijgen in de gruwelijk vroege uurtjes van de zondag. Deze zondag kwam daar nog eens een smeltwaardige temperatuur bovenop die zelfs voor de warmteliefhebbers onder ons voldoende was om af te zien. Toch werd Nuenen veilig bereikt en waren daar de bidons met water al voorradig om de dames de dag door te helpen. En let me tell you, die bidons waren nodig ook!

De wedstrijd zou plaatsvinden in het immer mooie Nuenen, waar de dames van Nuenen 2 so far een erg succesvol seizoen achter de rug hebben. Dat ze een geduchte tegenstander zouden zijn, bleek al snel in de eerste inning. De Kickers dames hadden moeite met de trefzekere pitcher die amper wijdballen gooide, waardoor kieskeurigheid sterk werd ontmoedigd. De honken bleken met balletjes precies op de poppetjes en een onfeilbare tweede honkvrouw moeilijk te bereiken. De dappere speelster die wel het eerste honk redden, kwamen dankzij een kanon van een aangooi van de Nuenense catcher ook stelend niet uit op het tweede honk. Slagbeurt één eindigde dus al snel zonder veel succes, waarna in het veld Nuenen ook moeilijk te behappen bleek.

Softbal is een tactisch spelletje. Dat vergeten we in Waalwijk nog wel eens in ons enthousiasme om maar vooral hard te slaan, gooien en rennen. De Nuenense dames hadden dat echter een stuk beter begrepen. Ze konden putten uit een assortiment aan tekens en plays van hun coaches, en stootten praktisch allemaal succesvol. Stoten als spelelement hebben we vaak zat getraind, maar als de stootslagen dan afgewisseld worden met homerun kanonnen, blijkt positioneren in het infield lastig.

Zo duurden de innings in het veld lang. Zeker aangezien de hitte ook de scherpte van de Kickers flink onderuit wist te halen. Een flink aantal ballen schoot een heel eind door (waarbij een rollende bal zelfs in zijn eentje een homerun voorkwam door het terras te bereiken. Toch was er genoeg moois te bewonderen met strakke aangooien van Dagmar ‘de muur’ Smit naar het tweede honk (jammer dat die meiden zo goed konden sliden, getuige de buitelpartij van Leonie), vangballen van Zoë op het derde honk en een ZEER succesvolle één-drie play die de speler voor thuis wist te stoppen dankzij een vliegensvlugge Maartje (of was het Anke?)-Dagmar combo.

De score bleef echter, net als de temperaturen en de gemoederen, flink oplopen. Zo was na de derde inning de score al een ruime 20 tegen 0 in het voordeel van Nuenen, die echter in de volle overtuiging waren dat de mercy rule sinds dit jaar anders toegepast diende te worden. Zo werd er met frisse tegenzin nog een vierde inning gestart (waarin de Kickers ook aan slag weer niet konden overtuigen, op een erg mooie honkslag van Mieke na). Na deze slagbeurt werden echter de regelkaarten en reglementen tevoorschijn getrokken om te achterhalen dat de wedstrijd zo toch echt op een 23-0 score beëindigd diende te worden. Teamscoorder, coach-in-opleiding en regelmaniak Jikke wist na een succesvol afgelegd scheidsrechter examen de dames toch uiteindelijk van ons gelijk te overtuigen.

De komende trainingen zullen weer dieper ingaan op stoten (want goed voorbeeld doet volgen!) en de daaropvolgende plays. Toch was de moraal als altijd onverminderd, en werd de pot heerlijk afgesloten met de verjaardagstraktatie (suikerwafels en appelkoeken) van Karlien. Heerlijk!