Een wekker die rinkelt om 7 uur op een zondag. Welke sadist verzint zoiets?
De planners van het wedstrijdschema voor de poule van de Kickers Dames waarschijnlijk. Een wedstrijd om 11 uur in Maastricht is immers prima te doen wanneer je anderhalf uur moet rijden en ook nog graag een warming up wilt doen. Dus stonden om 8 uur enkele zombies en enkele stuiterballen op de parkeerplaats in Waalwijk. Ultimate Kaos konden met hun prachtnummer Casanova helaas niet coach Marco (wie doet er dan ook een midzomerloop in de nacht voor zo’n geweldige wedstrijd) en ultimate zombie Wendy uit hun coma doen ontwaken. Gelukkig was er nog een autorit over om wakker te worden.

Pre-game Workout!

Aangespoord door een opgeblazen bas en keihard blèrende nummers wist de auto met Maxime, Marco, Zoë-Amber en Marc het eerste aan te komen in Maastricht. Aldaar genoeg fitnessapparatuur en zelfs een WIPWAP om de hypere dodo’s te vermaken. I’m an Albatraoz ontlokte zelfs een waar dansfestijn (en vele bevreemde blikken) op het parkeerterrein.

Pre-game….fun?!

Deze vers gevonden energie kon direct daarna gebruikt worden om het plaggenveld van Maastricht te betreden voor een warming up. De zompige ondergrond, ‘Het is hier net een moeras!’ aldus Jane, nodigde niet direct uit tot intensief rennen (of fielden, aangezien elke bal compleet dood viel). Een beetje afgeraffeld, maar niet minder warm kon om 11 uur stipt dan ook begonnen worden met de titanenstrijd die de wedstrijd tegen Maastricht zou worden.

De eerste inning deed meteen het juichgevoel bij de Kickers hoog oplopen. Een prachtige uitgebrande speler op twee door Leonie, gevolgd door nog twee dames die dankzij Leonie niet eens één wisten te bereiken, zorgden ervoor dat Maastricht zonder punten het veld konden opzoeken. Helaas herpakte dit team zich direct, en deden ze direct hetzelfde kunstje terug. Ook zonder punten konden de Kickers de eerste inning afsluiten.

Hierna beten de beide teams zich echt vast in de wedstrijd. Er zijn acties gemaakt waar een professioneel team nog een puntje aan kan zuigen. Neme bijvoorbeeld Edelmira die in een sprint op twee weet uit te komen, om de gelanceerde kanonskogel van catcher Dagmar te ontvangen en direct de speelster van Maastricht uit te tikken die dacht een honk te spelen.

Zo’n zelfde prachtactie ontstond in een perfect volgens plan uitgevoerde 1-3 actie. Pitcher Maartje knalde een strakke aangooi op Zoë-Amber, die zorgde ervoor dat de loopster op het derde honk , zelfs met headfirst, niet op tijd veilig terug wist te komen. Iedereen werd dan ook constant scherp gehouden door Dagmar die als catcher helemaal in haar element was. Lopers stonden bangetjes op de honken, wetend dat een bal elk moment hun steel-pogingen kon ondermijnen.

 

Na een aantal prachtige slagballen en slagvrouwen bij Maastricht die niet wisten hoe ze moesten slaan op de ballen van Maxime, kwam in de derde inning Maartje op de plaat. Die knalde er, zelfs met de frustratie over rare calls en vreemde situaties, zoveel slagballen uit dat de dames van Maastricht vast lamme armen hebben gehad.

Ondertussen was Maxime doorgeschoven naar het eerste honk, waar ze een denderende wedstrijd speelde met een constante regen van ballen die na snelle verwerking daar aankwamen. Zo wist Zoë-Amber een field-actie te verpesten, maar snel genoeg te corrigeren om met een keiharde aangooi alsnog op tijd het eerste honk te bereiken.

Het outfield had genoeg te doen ook deze wedstrijd. Speelster Jikke liet zien hoe vermoeiend het kan zijn, want na elke bal stond ze klaar om te zorgen dat Maxime op het eerste honk een bal veilig kon laten. Toch sloeg die vermoeidheid niet verder toe, want aan slag wist ze met die knuppel zo hard contact te maken dat de korte stop er nu nog nachtmerries van heeft. Wat een tik!

Ook Wendy en Marloes moesten achterin flink wat ballen verwerken. Zoveel zelfs dat Wendy bij het stelen van een honk zich blesseerde (beterschap chick!) en vervangen werd door Jane. Die stond met haar lange benen steeds precies waar ze moest staan. Zo voorkwam ze een doorschietende bal op twee door perfect achter te dekken, en bracht ze enkele knallers direct terug naar binnen.

Aan slag was het feest. De beide pitchers van Maastricht waren goed te raken, getuige de vier uit vier score van Marloes (BAM, boost voor dat slaggemiddelde, top gedaan!) en enkele keiharde tikken van Edelmira en Zoë, die zelfs maar liefst drie keer door haar slag op het tweede honk wist te komen. (Zelfs toen Jane haar beval te blijven staan, en ze doodleuk toch doorrende nadat de dug-out het hier roerend mee oneens was)

Toch waren wat slordige acties her en der, en vooral hoog oplopende gemoederen (toch weer een nadeel aan dat vervelende truukje van vrouwen die hun cyclussen afstemmen) de boosdoener in het laten binnenlopen van een flink aantal dames aan de Maastrichtse kant.

Toch wist in de allerlaatste slagbeurt een achterstand van 5 punten door keihard werken nog ingelopen te worden. Helaas kon het winnende punt net niet op tijd binnenkomen na een strakke actie bij de tegenstander. Met de kiezen op elkaar gingen de Kickers voor de laatste keer het veld in.

Doel? GEEN PUNT LATEN BINNENKOMEN!
En dat doel werd glorieus behaald. Een prachtige actie van Maartje naar Maxime brandde de eerste speler uit op het eerste honk. Daarna volgde ook de tweede slagvrouw direct zonder 1 te bereiken en sneuvelde de speelster waar Maartje al de hele wedstrijd al tegenop zag spectaculair als allerlaatste. En Hoe!

Een verdiend einde (17-17) voor een pittige wedstrijd waarin de twee teams nek aan nek gingen en echt aan elkaar gewaagd waren. Gezellige klets tussendoor en het onderling plagen zorgden ervoor dat de sfeer tussen de teams goed was en bleef, ook ondanks enkele situaties waarbij spelregels of calls onduidelijk waren. Maastricht mag snel op bezoek komen, dan zullen we ze eens laten zien wat thuisbasis-voordeel betekent!

Heb je dat wel eens? Van die dagen dat er zo weinig zuurstof in de lucht zit dat ademhalen eigenlijk al te veel werk is? Zo’n dag was het afgelopen zondag toen de dames in alle vroegte aantraden tegen het gezellige Nuenen DS1. Deze dames waren al op tijd afgereisd voor een pot softbal waarin beide teams flink aan elkaar gewaagd waren. Helaas zorgde fiks onweer ervoor dat de laatste twee innings in het water vielen, waardoor de achterstand net niet op tijd goedgemaakt kon worden door de Kickers Dames.

Het was een drukte van jewelste in een goed gevulde (en dankzij Dagmars commando’s goed opgeruimde!) dugout. Maar liefst 12 dames meldden zich voor deze wedstrijd, dus was het een wissel-luxe van jewelste in het veld. Zo kon de nieuwste aanwinst Rebecca direct zien hoe het er aan alle kanten van het veld aan toe ging, en kennismaken met de gebrulde aanmoedigingen van de dug out. Want stil zijn de Kickers zelden!

In de eerste inning werd er direct korte metten gemaakt met het team uit. De eerste slagvrouw uit Nuenen kon met een strike-out van pitcher Maartje direct weer omdraaien. Hierna werd met een prachtige vangbal in het outfield ook de tweede slagvrouw tot nul gemaakt en sneuvelde de derde slagvrouw door een strakke aangooi van korte stop Edelmira naar Anke op het eerste honk. Snelste inning ooit!

Dit succes weerspiegelde zich helaas niet in de eerste slagbeurt, al wist Maartje haar slagbeurt dusdanig lang te rekken dat Edelmira, als de speedy gonzalez die ze is, volledig naar huis kon stelen. Eerste punt in da pocket!

Een vangbal (Leonie), keistrakke aangooi naar één (Edelmira!) en weer een strike-out verder eindigde de stand op 1-1 na de tweede slagbeurt van Nuenen. Het outfield moest ook aan het werk met enkele klappers van de dames. Toch kostten enkele slordigheidjes de Kickers meer punten dan ze lief was. Enkele vangballen wisten de handschoen op het laatste moment te ontsnappen, en ook de aangooien terug het veld in lieten te wensen over.

Dit kon ondanks de uitputtingsslag die Dagmar voerde met de pitcher (ze heeft zeker 8 keer contact weten te maken, maar haalde toch net niet het honk) en de tweehonkslagen van Iris aan slag niet goed gemaakt worden, waardoor Nuenen hun voorsprong uit wist te bouwen.Toen dan uiteindelijk de regen inzette en Anke aan de aanwezige dames de telregels voor onweer uitlegde, bleek dat de wedstrijd voortzetten geen optie was.

De speelsters besloten zich op de paniek-clausule uit de spelregels te beroepen (handig om te kennen) en moesten helaas met een 7-12 achterstand de dames naar Nuenen laten terugkeren met hun overwinning. Zo werd er niemand een bliksemgeleider, en wordt er deze week des te harder getraind (slidingtrainingen!) om volgend weekend terug te komen voor een overwinning!

Op een zeer warme zonnige dag kwamen de Starlights op bezoek. Of zoals Iris lekker droog zei ‘het lijkt wel juni inderdaad’. De lente is eindelijk los en met die instelling gingen we de wedstrijd in. Natuurlijk niet voordat Marc weer materiaalman, trainer en fotograaf speelde! Van alle markten thuis die Marc! Bij de warming up had Wendy blijkbaar nog een geweldige quote die de schrijfster gemist had. Helaas wilde Maartje niet snitchen dus de quote zal niet genoteerd worden (damn it!). Nadat Dion nog even hard tegen een bepaald reclamebord gooide ( Wendy loved that!) en wat andere belangrijke warming up oefeningen gingen de Kickers het veld in voor een zonovergoten wedstrijd.

Om 10:00 begon de pitching marathon van Maartje, wat natuurlijk toen nog niet bekend was. Bij de jeugd moet er na een aantal ballen een pitcher wissel komen maar helaas gold dit niet voor ons pitcher kanon. Boven de 200 ballen is denk ik niet overdreven en we hopen dat die arm niet gevoelloos is de rest van de week! R-E-S-P-E-C-T  for the lady!

(Snel achter elkaar bekijken en het lijkt wel een filmpje! Marc, wat een prachtige foto’s weer!)

Door dit pitchkanon en goed veldwerk gingen de Kickers met nul tegenpunten de eerste inning in. De pitcher gooide hard maar gaf, als je af en toe bukte, ook wat 4 wijd lopen weg. Met één puntje stonden we met 1-0 voor na de eerste inning.

De tweede inning verliep redelijk vlekkeloos met een strike out en een vangbal als nullen totdat er een home run geslagen werd. De dames van de Starlights hadden meerdere power hitters waardoor het druk was in het outfield! Wendy, Jane, Dion en Zoë rende zich rot in het brandende outfield en trachtten om de ballen zo snel mogelijk het infield te krijgen. Jane was de eerste pechvogel van de dag toen ze al rennend richting een hoge bal haar duim blesseerde. Marloes en Jikke waren gelukkig vaardig genoeg om het goed te verbinden. We hopen dat de schade meevalt Jane!

De vingers hadden het sowieso zwaar te verduren deze wedstrijd. De duim van Jane, Edelmira die een tik op haar pink kreeg (die rot nagels ook!) en Zoë komt helaas ook weer in dit lijstje voor. De duim vloog er wel heel pijnlijk uit deze keer en de brace van Maxime hielp gelukkig voor de rest van de wedstrijd. Gelukkig is de brace op de interwebs besteld en gaat de duim vanaf nu in het gareel.

Met 2 outs werd de schrijfster een beetje wanhopig en luisterde natuurlijk weer niet naar de derde honkcoach (dit keer Maxime). Bij een doorgeschoten bal kon Leonie nog net met een sliding op thuis komen en was de tik te laat.

( Maartje denkt waarschijnlijk: ‘ Uhm lig je nu weer op de grond?!’ )

Natuurlijk rende Speedy Gonzalez Edelmira ook als een dolle op doorgeschoten ballen en scoorde zo ook een mooi punt. Met Maxime, Dion en nog een mystery Kicker ( staat niet op het scoreblok) kwamen we op 6 punten.

In de beruchte 3^e inning moest Maartje heel veel ballen gooien en waren wij in het veld niet scherp genoeg  (zie foto voor die spirit). We geven de zon maar gewoon de schuld! Met ook nog een home run met volle honken liep de score op. Laten we deze inning maar gauw vergeten…

(Uhm infield spirit?)

De vierde slagbeurt van de Starlights was kort en zeer krachtig. BAM! We can do it! Eerst een strike-out, daarna een mooie vangbal van onze vangspecialist Wendy en ten slotte gooide Maartje naar Maxime op 1 voor de derde nul. Ze had namelijk nog niet genoeg te doen die wedstrijd… Drie van de 4 slagvrouwen gingen meteen uit. BOEM!

( Dit was een oefening maar de echte vangbal was net zo mooi!)

In de tussentijd was het puffen en zweten geblazen in de dug-outs.  De (schone!) natte sweater werd door Iris, Wendy en Maartje wel gewaardeerd voor de verkoeling terwijl Zoë en Edelmira niet snel genoeg weg konden komen van het natte ding. Iew dachten ze! Iedereen dealde zo op haar eigen manier met de hitte. Jezelf onder spuiten met water ( Ja Marc ik zag je wel kijken!) ,onder een boom staan of gewoon zitten in de dug-out waren de beste opties.  Uiteindelijk is Iris in dat catcherpak toch altijd het heetste van het team.

(Iris is gewoon de heetste in dat pak!)

Nu komt het moment suprême people! Wait for it want eerst komen de aanslagen op onze speelsters! Edelmira werd geraakt op dat snelle bovenbeentje, Dion net naast die mooie scheenbeschermer en Leonie op de hamstring (wat een photo skills Marc!). De rollende bal van Maxime bracht enige verlichting maar de drie musketiers hebben toch grote ronde blauwe plekken. Al wint Anke’s blauwe plek (van pitchen) van iedereen natuurlijk! Later was er nog de discussie of de pitcher na drie geraakte werpers in 1 inning of na 3 in de gehele wedstrijd gewisseld moet worden. Google bracht uitkomst en blijkbaar geldt het per inning ( 3 keer geraakt = wissel) en niet geteld over de hele wedstrijd. Je leert nog eens wat op een zondag!

Netjes gewacht lezer want nu komt het! De home run van Miss Iris Moons! Met volle honken vloog die bal perfect over het outfield en sloeg ze zichzelf en drie anderen binnen. Eindelijk had ze een keer geluk en belanden die power slagen niet op een outfielder. Geniet van de foto’s hieronder!

(Oké eerst deze honkslag van Wendy met enthousiaste honkcoach!)

HOME RUN!

( Zie die Iris gaaaaaaan denkt ze!)

De 5^e , 6^e en 7^e innings waren zwaar in de brandende zon en Maartje was (begrijpelijk) vermoeid. De Starlights liepen uit door goede slagen waar het veld niet goed grip op kreeg. Toch is er nog genoeg te melden over deze inningen. Bij een van de velen 1-3 situaties werd er een mooie out gemaakt. Iris ging als een haasje achter de loper aan om haar nog net uit te kunnen tikken. Dagmar gooide een bal van 3 naar 1, waar Maxime de loper netjes uitbrandde. Ook kwamen die lange mouwen goed van pas bij een headfirst terug naar 3. Nice one coach!

(Dagmar maakt een headfirst!)

Miss Edelmira kon natuurlijk ook niet achterblijven en maakte meerdere outs op zowel 1 als 2. Always on fire! Dion maakte haar debuut op het tweede honk en maakte meteen bij haar eerste balcontact een out op 1. Oh yeah! Links slaan heeft zo zijn voordelen want Miss Huggers kreeg het voor elkaar om op de snelle pitcher een slap-slag te maken. Ze sloeg de bal in de loop en opeens was ze veilig op het eerste honk. Ten slotte was Zoë de tweede pechvogel van de dag. Aan slag was het zwaar met de snelle pitcher en dubieuze slagballen. Gelukkig was er in de laatste slagbeurt een nette honkslag! En als vervangende loper voor Maxime kwam ze binnen en dat puntje is bij Maxime ( slagvrouw) genoteerd.

Helaas een 23-11 nederlaag tegen een top tegenstander. Met verbrande gezichtjes en vermoeide lichamen ging iedereen huiswaarts. See you next time!

En we danken Marc Lambrechts weer voor de prachtige foto’s!