Het was even wennen voor de dames – spelen op een zaterdagavond in het verre Bergen op Zoom bij de Wizards. Gelukkig maakte een heerlijk zonnetje de reistijd alweer een stukje minder erg, zeker nadat we in de catchertas een versnapering van onze eigen voorzitter ontdekten. Superlief, en goed voor wat extra energie.

De Wizards of BoZ wisten we al van dat ze een geduchte tegenstander waren met tactisch spel. Al eerder in het jaar maakten ze het Zoë lastig in haar eerste (toernooi)wedstrijd ooit als pitcher, en ook in de competitie konden ze op de thuisbasis al niet beteugeld worden. Dit zou afgelopen zaterdag niet anders blijken te zijn, al kunnen we dat dit keer niet alleen weten aan het spel van de dames. Dat was namelijk uitmuntend.

Soms heb je van die wedstrijden waarbij alles lijkt af te hangen van een bepaald element dat niet goed loopt. Soms krijg je het aan slag niet voor elkaar, of is het moeilijk om in het veld de nullen te maken. Soms gaat het op al die punten tegelijk fout. Kan gebeuren, en betekent dan gewoon een paar extra pittige trainingen om die gaten te dichten.

Helaas heb je ook wel eens wedstrijden waarbij het veld staat als een huis. Waarin dubbels worden gemaakt alsof het niks is, en vangbal na vangbal zorgt voor snelle inningen. En waarbij de relays van Jane en Wendy zo snel waren dat ze bijna niet te volgen waren. Maar waarin je daarvoor niet beloond word. Dan word je uitgegeven op het eerste honk terwijl er toch echt 30 centimeter zit tussen het honk en de voet van de gestretchte eerste honkvrouw. Dan blijkt een slagzone ‘Onder de ellebogen ofzo’ toch vrij onmogelijk te gooien te zijn wanneer van Maartjes 100 strikes er slechts drie gecalled worden. Dan blijkt een interference regel zelfs na een mep in het gezicht van Leonie toch moeilijk te interpreteren.

Het is moeilijk sportief en gezellig blijven wanneer je speelt tegen een team met een scheidsrechter waar zelfs het eigen thuispubliek geen goed woord voor over heeft. Het is zelfs moeilijk om stil te blijven wanneer je bijna het veld uitgezet wordt uit pure frustratie. En toch kregen we dat afgelopen zaterdag tenminste nog wel voor elkaar. Er werd gevochten om elke bal in de minieme slagzone te gooien. Elke tag en uit werd EXTRA overduidelijk gemaakt (met zelfs een bizarre on the floor vangbal die naar één werd gegooid door Dagmar die als een beest stond te spelen). De inningen liepen niet ver uit elkaar, met zelfs een punt waarbij de Kickers op een kleine voorsprong konden bouwen. Helaas voor ons wat er niet op te bouwen tegen de ijzersterke tweede pitcher, goed veldwerk en slecht scheidswerk bij de Wizards. Wegens het uitvallen van Jeka komt er echter later nog een herkansing. Hopelijk heeft de scheidsrechter dan een beter humeur, meer les gehad of een bril gekocht.

 

Het is bewonderenswaardig hoe de Kickers dames elke week weer zichzelf bij elkaar geraapt krijgen in de gruwelijk vroege uurtjes van de zondag. Deze zondag kwam daar nog eens een smeltwaardige temperatuur bovenop die zelfs voor de warmteliefhebbers onder ons voldoende was om af te zien. Toch werd Nuenen veilig bereikt en waren daar de bidons met water al voorradig om de dames de dag door te helpen. En let me tell you, die bidons waren nodig ook!

De wedstrijd zou plaatsvinden in het immer mooie Nuenen, waar de dames van Nuenen 2 so far een erg succesvol seizoen achter de rug hebben. Dat ze een geduchte tegenstander zouden zijn, bleek al snel in de eerste inning. De Kickers dames hadden moeite met de trefzekere pitcher die amper wijdballen gooide, waardoor kieskeurigheid sterk werd ontmoedigd. De honken bleken met balletjes precies op de poppetjes en een onfeilbare tweede honkvrouw moeilijk te bereiken. De dappere speelster die wel het eerste honk redden, kwamen dankzij een kanon van een aangooi van de Nuenense catcher ook stelend niet uit op het tweede honk. Slagbeurt één eindigde dus al snel zonder veel succes, waarna in het veld Nuenen ook moeilijk te behappen bleek.

Softbal is een tactisch spelletje. Dat vergeten we in Waalwijk nog wel eens in ons enthousiasme om maar vooral hard te slaan, gooien en rennen. De Nuenense dames hadden dat echter een stuk beter begrepen. Ze konden putten uit een assortiment aan tekens en plays van hun coaches, en stootten praktisch allemaal succesvol. Stoten als spelelement hebben we vaak zat getraind, maar als de stootslagen dan afgewisseld worden met homerun kanonnen, blijkt positioneren in het infield lastig.

Zo duurden de innings in het veld lang. Zeker aangezien de hitte ook de scherpte van de Kickers flink onderuit wist te halen. Een flink aantal ballen schoot een heel eind door (waarbij een rollende bal zelfs in zijn eentje een homerun voorkwam door het terras te bereiken. Toch was er genoeg moois te bewonderen met strakke aangooien van Dagmar ‘de muur’ Smit naar het tweede honk (jammer dat die meiden zo goed konden sliden, getuige de buitelpartij van Leonie), vangballen van Zoë op het derde honk en een ZEER succesvolle één-drie play die de speler voor thuis wist te stoppen dankzij een vliegensvlugge Maartje (of was het Anke?)-Dagmar combo.

De score bleef echter, net als de temperaturen en de gemoederen, flink oplopen. Zo was na de derde inning de score al een ruime 20 tegen 0 in het voordeel van Nuenen, die echter in de volle overtuiging waren dat de mercy rule sinds dit jaar anders toegepast diende te worden. Zo werd er met frisse tegenzin nog een vierde inning gestart (waarin de Kickers ook aan slag weer niet konden overtuigen, op een erg mooie honkslag van Mieke na). Na deze slagbeurt werden echter de regelkaarten en reglementen tevoorschijn getrokken om te achterhalen dat de wedstrijd zo toch echt op een 23-0 score beëindigd diende te worden. Teamscoorder, coach-in-opleiding en regelmaniak Jikke wist na een succesvol afgelegd scheidsrechter examen de dames toch uiteindelijk van ons gelijk te overtuigen.

De komende trainingen zullen weer dieper ingaan op stoten (want goed voorbeeld doet volgen!) en de daaropvolgende plays. Toch was de moraal als altijd onverminderd, en werd de pot heerlijk afgesloten met de verjaardagstraktatie (suikerwafels en appelkoeken) van Karlien. Heerlijk!

 

Een heerlijk zonnetje, genoeg dames die kwamen opdagen (zelfs na een agendafoutje!) en de eerste wedstrijd op de thuisbasis beloofden afgelopen weekend veel goeds voor de Kickers dames. Helaas konden de geweldige omstandigheden niet worden omgebouwd naar een geweldige score na een lastige wedstrijd tegen de Wizards of BOZ. Deze ploeg was tijdens het Kicker in je Bil toernooi ook al triomfantelijk, en bleek ook nu een pittige tegenstander. Lees verder Competitie – Kickers Dames vs Wizards of BOZ (21-05-2017)

Het weer was beduidend minder mooi dan was beloofd, afgelopen weekend toen de Kickers Dames richting Etten-Leur togen voor een potje tegen de dames van Stags. Het was, met twee speelvrije weekenden, een tijdje geleden dat het team op het veld had gestaan, en de knietjes bibberden dan ook wel een beetje (het was dan ook verrekte frisjes!). Dat werd niet minder door het feit dat de verloren partij tegen Seven Hills nog vers in het geheugen gegrift stond, en het feit dat de Stags hun eerste wedstrijden flink hadden kunnen winnen.

Een fikse warming up had echter al snel de wangetjes rood en de lach op de lippen bij de Kickers. Zeker nadat Iris vastbesloten leek om bij het inslaan bal na bal over het hek te rammen, en Nolan flink wat panna’s kon maken tijdens het rekken.

Lees verder Competitie – Kickers Dames vs Stags (07-05-2017)

Wie heeft er nou een zondag nodig als je ook kunt softballen? Dat moeten de planners van de wedstrijd tussen de Kickers dames en Sittard Condors gedacht hebben, want met een wedstrijd die startte om 2 uur (en een reistijd van anderhalf!!) hebben de dames niet veel tijd gehad om te genieten van het toch erg mooie weer dit weekend. De uitputting van het geweldige Kickers toernooi (en wat korte nachtjes bij andere speelsters) was gelukkig niet te werken in een titanenstrijd van maar liefst drie uur op het Sittardse veld.

Lees verder Competitie – Kickers DS1 vs Sittard Condors (04-09-2016)

De Kickers Dames hadden dit weekend wereldreizigers op bezoek toen de Maastrichtse delegatie na een reis van anderhalf uur zich kwam melden op het Waalwijkse honk. De wedstrijd begon speciaal voor deze dames al wat later, zodat ook de hardwerkende catcher zich bij hun team kon voegen.

Na een aantal weken zomerstop was het weer ouderwets tijd voor een wedstrijd. In Waalwijk werden de spullen opgehaald door Zoë en wie had gedacht dat Italianen zo van softbal zouden houden. De catchertas en de knuppeltas paste precies in die oh-zo-stijlvolle rode Fiat 500!

( In stijl naar Oss!)

Met de ballenton naast Rebecca op de achterbank waren we ready to go. En zoals Zoë al voorspelde waren we ook als eerste aanwezig. Genoeg tijd om de dug-out eens goed te bestuderen, de strakke lijnen van de Cardinals te bewonderen en te discussiëren over de Olympische hockey prestaties. En Rebecca heeft na jaren hockey ook een goed onderbouwde mening. Snel daarna kwamen de Tilburgse auto’s ook aan en waren we compleet. Jane voelde zich al meteen thuis in Oss omdat ze dacht dat ze daar al geweest was. Ze was echter in de war met een plaats iets verderop waar de Radboud Rangers spelen. Dagmar kreeg nog te horen dat ze haar auto open had laten staan ( OEPS!) en moeder Maartje met ‘haar volwassen kinderen’ (iedereen wil Maartje als moeder!) had een bolderkar vol lekkers meegenomen. Het was onderhand eens tijd voor de warming up aangezien de Cardinals toen al bezig waren met inslaan.

Maartje de yell specialist nam het over van afwezige Maxime en schreeuwde (hees) onze yell eruit. En ook al had Jane een leuke variant met ‘kiss’ bleef het bij de traditionele ‘let’s gooooooo’. Maria van de Cardinals stond op het eerste honk waardoor er nu een pitcher stond die we niet kenden. Een beetje opgelucht dat we niet op ‘pitcherkanon Maria’ hoefden te slaan begon de wedstrijd. De schrijfster stond dit keer wat verder van de plaat maar dat mocht niet baten want die allereerste bal kwam meteen op de derrière. Of zoals Maria op 1 tegen me zei ‘nou de billen zijn nu wel warm’. De eerste drie inningen aan slag waren puntloos en alleen Dagmar wist in de tweede inning nog op het honk te komen en daarna te stelen naar het derde honk. Good job coach!

In het veld was er genoeg te beleven en hebben meerdere speelsters op andere posities ervaring op kunnen doen. Marloes was blij dat ze in het infield stond maar helaas vlogen de meeste ballen hoog over haar heen. Maar ze had genoeg te doen op 3. Ze hield de loopsters op 3 scherp in de gaten en liet ze niet stelen. In het outfield was het (zoals verwacht) hard werken. Vooral Zoë was een ballenmagneet ( nee niet zo’n magneet!) en zoog die ballen achter het linker outfield naar haar toe. Toen ze daarna verplaatst werd naar het midfield kwamen opeens alle ballen daar en hetzelfde gebeurde toen ze naar het rechtsveld ging. De aantrekkingskracht was zelfs zo groot dat een Cardinals dame, die aan het ingooien was, een bal vlakbij haar (per ongeluk) gooide. Edelmira had het uitermate naar haar zin in het midfield waar, na Zoë, de meeste ballen kwamen. Met prachtige strakke aangooien belandden die ballen perfect bij een infielder waardoor de schade nog redelijk beperkt bleef en er meerdere homeruns voorkomen konden worden. Ook Jane rende die lange benen onder haar lijf vandaan en kreeg de ballen snel naar het infield. Al dat rennen was hard nodig want de punten vlogen ons om de oren. Des te dapper waren de pitchers Anke en Maartje die gewoon door bleven gooien en geen angst hadden van de goede slagvrouwen. Petje af dames!

( Infield foto van Rebecca. Thanks!)

Met een *proest* aantal puntjes achterstand begonnen we de 4e inning aan slag. En hoe! Miss Edelmira sloeg een prachtige homerun! Ze had zelfs nog voldoende tijd om op 3 te stoppen en naar de bal te kijken. In stijl het eerste puntje binnen! Dit was net de push die we nodig hadden en de andere dames kregen ook de spirit! Maartje en Dagmar kwamen na mooie honkslagen en wat stelen ook binnen en opeens hadden we 3 punten. De inning werd alleen maar mooier toen Zoë in één keer op het derde honk terecht kwam. BAM! Helaas was Kimberly wat minder gelukkig aan slag maar was ze in het veld lekker fel en zat ze de stelende speelsters dicht op de huid. Verder kwamen in de 4e inning Marloes,Leonie en Wendy nog over de thuisplaat, wat de teller bracht op 7 punten. Top dat je er was, Wendy! De Cardinals hadden toen trouwens al iets meer dan 7 punten…

In de 5e inning kwamen we nog wel aan slag maar niet meer in het veld. De Cardinals besloten om de wedstrijd af te sluiten. Ze stonden namelijk al vrij snel met meer dan 10 punten verschil voor en hebben dus de wedstrijd voor het plezier langer laten duren. Dank daarvoor! En dank ook aan de zeer kundige en ‘knuppel bestendige’( I’m SORRY!) scheidsrechter. Die voor de wedstrijd aangaf hoe hij het slaggebied beoordeelde en ook instemde om de wedstrijd langer door te laten gaan.

We sluiten dus af met:

“DAMES BEDANKT!”

Eindelijk was het een keer een echte zomerse dag! Na weken van extreme regen, hagel en zelfs onweer scheen de zon en konden we ons echt bezig houden met softbal.

Deze week was het altijd enthousiaste Roef! op bezoek die nog een little league toernooi in Tsjechië in de benen hadden. Met een wat gehavend team door blessures en afwezigheid werd er met 10 speelsters gestart. Maar niet voordat er een goede warming up gedaan werd natuurlijk!

( Warming up trainer Jane in actie!)

( En nu die handjes de lucht in, la la la la la la! )

( ‘Gooi naar THUUUIIIIS!’)

( ‘Hebben jullie ook zo’n zin in een camping-style softbal toernooi?’)

( Poseren tijdens het overleg met de scheidsrechter. Wat beeldig!)

( En hier weer in het gareel want coach Dagmar geeft uitleg. Zie ze braaf opletten!)

De wedstrijd begon uiteraard met Roef! aan slag en de dames begonnen goed in de eerste inning. Zoë en Edelmira hadden mooie vangballen en met maar 2 punten tegen gingen de Kickers zelf aan slag.  En hoe!

( Infield huddle met Wendy op de achtergrond. )

Miss Edelmira maakte optimaal gebruik van een doorgeschoten bal bij drie slag. In het veld werd er vervolgens gerommeld en opeens stond ze op het derde honk! En Speedy Gonzalez wachtte natuurlijk niet tot iemand anders haar ging binnen slaan maar rende als een haasje naar thuis op een doorgeschoten bal. Hoppa eerste puntje binnen! Maartje had vervolgens een mooie honkslag en dacht ‘ja maar ik wil ook naar 3’! En steelde , na gerommel van de catcher , zo van 1 naar 3 in een moeite door. En natuurlijk sloeg Dagmar haar weer binnen en kwam ze zelf ook op het 1e honk. Daarna wachtte Jane netjes af en liep in 3 passen naar het 1e honk na een vier wijd. Helaas had Maxime pech en was zij het slachtoffer van de pitcher. De bal kwam pijnlijk op de pols en na de wedstrijd bleek dat ze dinsdag niet kan spelen. Beterschap! Ondanks deze blessure kwam Maxime toch nog binnen net als Jane en Dagmar wat de score bracht tot 5-2. Zoë’s honkslag en steals naar drie werden helaas niet meer beloond. De pitcher gooide net te sterk voor Jikke, Marloes en Wendy die er met 3 slag vanaf moesten. Met een mooie 5-2 voorsprong gingen de dames weer het veld in!

(
( AUW!)

De tweede inning was een top inning. Nou ja voor de Kickers dan! Binnen 5 minuten stonden de Kickers alweer aan slag! De eerste nul was een foutbal richting het 3e honk die Zoë mooi wist te vangen. Opvreten dat ding! Vervolgens ving Dagmar de volgende bal op 1, mocht er één slagvrouw nog net op het 1e honk komen en werd de derde out gemaakt door een vangbal van Maartje! BAM!

Aan slag kwamen Edelmira en Dagmar binnen na mooie honkslagen en natuurlijk wat steals. En profiteerde Maxime optimaal van gerommel in het veld waardoor zij in een keer op drie kwam! Met een 7-3 voorsprong gingen we de beruchte 3e inning in. Hoe zou hij deze week verlopen…

( ‘Mag ik nou rennen!?! Ik wil scoren man!’)

( Met toestemming van de coach geplaatst. In deze positie kan je gewoon het beste aanmoedigen. Lipjes getuit en kontje naar achteren. GOOOOOOOO!)

De derde inning was weer vanouds zwaar maar beter dan sommige andere 3e inningen. Ooit wordt de vloek echt opgeheven dames! Uiteindelijk 5 punten binnen en alle outs werden gemaakt op 1 door Dagmar. Met 7-7 gingen de dames weer aan slag.

( Geconcentreerde blikken van 1e honkvrouw Dagmar en 2e honkvrouw Jikke. En nee, dat is niet het derde inning spook die rechts het beeld in wil kruipen maar het hek. Met dank aan Rebecca die leuke foto’s heeft gemaakt!)

Gebrand om de gelijke stand om te draaien in een voorsprong was Jikke als eerste aan slag. Haar slag kwam op een infielder terecht maar Jikke rende stug door ,wat de infielder vast zenuwachtig maakte, en hoppa ze stond op het honk! Ze had de smaak lekker te pakken en maakte vervolgens een mooie steal naar 2. De schrijfster wilde haar dolgraag verwelkomen op het 3e honk maar Wendy’s bal werd gevangen nadat Jikke het honk verlaten had. Nog dapper gerend maar helaas uitgetikt op  de terugweg naar 2. De volgende keer doen we weer een dansje bij 3, Jikke!

Na de derde inning ging het helaas wat minder. Jane viel opeens uit omdat ze duizelig was wat ze niet goed kon verklaren. Later bedacht ze dat haar nicotinepleister waarschijnlijk niet goed was blijven zitten.  Dus met lichte afkickverschijnselen in de brandende zon spelen was net even te veel. Gelukkig was daar Rebecca die het overnam van Jane in het outfield. Na de derde inning was het vuur aan slag er een beetje uit. Het was uiteraard warm en omdat de veldbeurten langer duurden waren de speelsters ook wat vermoeid. Edelmira gaf zelfs aan dat ze spierpijn had de volgende dag wat ze anders nooit heeft. Hard gewerkt dames!

Natuurlijk is er nog genoeg te melden over het tweede deel van de wedstrijd. Pitcher Maartje bleef ,ondanks wat vermoeidheid, goed gooien en perste er in de 4e en 5e inning 4 strike outs uit! Please tell me your secret woman!

( Hier stond ze op het punt om het mij te vertellen…)

Alle ballen leken wel richting Edelmira te gaan die er 3 omzette in vangballen. En laten we het maar niet hebben over die ene afgekeurde tikactie. Het zit diep, I know…
Toen Maxime door privé omstandigheden eerder weg moest waren we met 8 speelsters en kwamen een aantal speelsters op nieuwe posities. Zoë stond op het eerste honk en Wendy ging van het outfield naar het 3e honk. Respect dames voor de flexibiliteit! Toen Dagmar, die van 1 naar de catcher positie ging, Wendy wilde instrueren op 3 kwam ze maar niet boven het geluid van Roef! uit. De dames van Roef! roepen aardig wat leuzen tijdens de wedstrijd en Dagmar moest een time aanvragen zodat ze Wendy even kon positioneren op drie.

De wedstrijd is uiteindelijk geëindigd in een 22-10, ik bedoel 21-10 overwinning( ahum ik kijk na u eerlijke Roef! dame) voor de Roef! dames. Ik en de Roef! coach waren ervan overtuigd dat er 22 punten gescoord waren. Vooruit ik werk wel mee dan…

Roef! gefeliciteerd met deze overwinning!

DAMES BEDANKT!

De overige leuke poses:

 

Een wekker die rinkelt om 7 uur op een zondag. Welke sadist verzint zoiets?
De planners van het wedstrijdschema voor de poule van de Kickers Dames waarschijnlijk. Een wedstrijd om 11 uur in Maastricht is immers prima te doen wanneer je anderhalf uur moet rijden en ook nog graag een warming up wilt doen. Dus stonden om 8 uur enkele zombies en enkele stuiterballen op de parkeerplaats in Waalwijk. Ultimate Kaos konden met hun prachtnummer Casanova helaas niet coach Marco (wie doet er dan ook een midzomerloop in de nacht voor zo’n geweldige wedstrijd) en ultimate zombie Wendy uit hun coma doen ontwaken. Gelukkig was er nog een autorit over om wakker te worden.

Pre-game Workout!

Aangespoord door een opgeblazen bas en keihard blèrende nummers wist de auto met Maxime, Marco, Zoë-Amber en Marc het eerste aan te komen in Maastricht. Aldaar genoeg fitnessapparatuur en zelfs een WIPWAP om de hypere dodo’s te vermaken. I’m an Albatraoz ontlokte zelfs een waar dansfestijn (en vele bevreemde blikken) op het parkeerterrein.

Pre-game….fun?!

Deze vers gevonden energie kon direct daarna gebruikt worden om het plaggenveld van Maastricht te betreden voor een warming up. De zompige ondergrond, ‘Het is hier net een moeras!’ aldus Jane, nodigde niet direct uit tot intensief rennen (of fielden, aangezien elke bal compleet dood viel). Een beetje afgeraffeld, maar niet minder warm kon om 11 uur stipt dan ook begonnen worden met de titanenstrijd die de wedstrijd tegen Maastricht zou worden.

De eerste inning deed meteen het juichgevoel bij de Kickers hoog oplopen. Een prachtige uitgebrande speler op twee door Leonie, gevolgd door nog twee dames die dankzij Leonie niet eens één wisten te bereiken, zorgden ervoor dat Maastricht zonder punten het veld konden opzoeken. Helaas herpakte dit team zich direct, en deden ze direct hetzelfde kunstje terug. Ook zonder punten konden de Kickers de eerste inning afsluiten.

Hierna beten de beide teams zich echt vast in de wedstrijd. Er zijn acties gemaakt waar een professioneel team nog een puntje aan kan zuigen. Neme bijvoorbeeld Edelmira die in een sprint op twee weet uit te komen, om de gelanceerde kanonskogel van catcher Dagmar te ontvangen en direct de speelster van Maastricht uit te tikken die dacht een honk te spelen.

Zo’n zelfde prachtactie ontstond in een perfect volgens plan uitgevoerde 1-3 actie. Pitcher Maartje knalde een strakke aangooi op Zoë-Amber, die zorgde ervoor dat de loopster op het derde honk , zelfs met headfirst, niet op tijd veilig terug wist te komen. Iedereen werd dan ook constant scherp gehouden door Dagmar die als catcher helemaal in haar element was. Lopers stonden bangetjes op de honken, wetend dat een bal elk moment hun steel-pogingen kon ondermijnen.

 

Na een aantal prachtige slagballen en slagvrouwen bij Maastricht die niet wisten hoe ze moesten slaan op de ballen van Maxime, kwam in de derde inning Maartje op de plaat. Die knalde er, zelfs met de frustratie over rare calls en vreemde situaties, zoveel slagballen uit dat de dames van Maastricht vast lamme armen hebben gehad.

Ondertussen was Maxime doorgeschoven naar het eerste honk, waar ze een denderende wedstrijd speelde met een constante regen van ballen die na snelle verwerking daar aankwamen. Zo wist Zoë-Amber een field-actie te verpesten, maar snel genoeg te corrigeren om met een keiharde aangooi alsnog op tijd het eerste honk te bereiken.

Het outfield had genoeg te doen ook deze wedstrijd. Speelster Jikke liet zien hoe vermoeiend het kan zijn, want na elke bal stond ze klaar om te zorgen dat Maxime op het eerste honk een bal veilig kon laten. Toch sloeg die vermoeidheid niet verder toe, want aan slag wist ze met die knuppel zo hard contact te maken dat de korte stop er nu nog nachtmerries van heeft. Wat een tik!

Ook Wendy en Marloes moesten achterin flink wat ballen verwerken. Zoveel zelfs dat Wendy bij het stelen van een honk zich blesseerde (beterschap chick!) en vervangen werd door Jane. Die stond met haar lange benen steeds precies waar ze moest staan. Zo voorkwam ze een doorschietende bal op twee door perfect achter te dekken, en bracht ze enkele knallers direct terug naar binnen.

Aan slag was het feest. De beide pitchers van Maastricht waren goed te raken, getuige de vier uit vier score van Marloes (BAM, boost voor dat slaggemiddelde, top gedaan!) en enkele keiharde tikken van Edelmira en Zoë, die zelfs maar liefst drie keer door haar slag op het tweede honk wist te komen. (Zelfs toen Jane haar beval te blijven staan, en ze doodleuk toch doorrende nadat de dug-out het hier roerend mee oneens was)

Toch waren wat slordige acties her en der, en vooral hoog oplopende gemoederen (toch weer een nadeel aan dat vervelende truukje van vrouwen die hun cyclussen afstemmen) de boosdoener in het laten binnenlopen van een flink aantal dames aan de Maastrichtse kant.

Toch wist in de allerlaatste slagbeurt een achterstand van 5 punten door keihard werken nog ingelopen te worden. Helaas kon het winnende punt net niet op tijd binnenkomen na een strakke actie bij de tegenstander. Met de kiezen op elkaar gingen de Kickers voor de laatste keer het veld in.

Doel? GEEN PUNT LATEN BINNENKOMEN!
En dat doel werd glorieus behaald. Een prachtige actie van Maartje naar Maxime brandde de eerste speler uit op het eerste honk. Daarna volgde ook de tweede slagvrouw direct zonder 1 te bereiken en sneuvelde de speelster waar Maartje al de hele wedstrijd al tegenop zag spectaculair als allerlaatste. En Hoe!

Een verdiend einde (17-17) voor een pittige wedstrijd waarin de twee teams nek aan nek gingen en echt aan elkaar gewaagd waren. Gezellige klets tussendoor en het onderling plagen zorgden ervoor dat de sfeer tussen de teams goed was en bleef, ook ondanks enkele situaties waarbij spelregels of calls onduidelijk waren. Maastricht mag snel op bezoek komen, dan zullen we ze eens laten zien wat thuisbasis-voordeel betekent!

Heb je dat wel eens? Van die dagen dat er zo weinig zuurstof in de lucht zit dat ademhalen eigenlijk al te veel werk is? Zo’n dag was het afgelopen zondag toen de dames in alle vroegte aantraden tegen het gezellige Nuenen DS1. Deze dames waren al op tijd afgereisd voor een pot softbal waarin beide teams flink aan elkaar gewaagd waren. Helaas zorgde fiks onweer ervoor dat de laatste twee innings in het water vielen, waardoor de achterstand net niet op tijd goedgemaakt kon worden door de Kickers Dames.

Het was een drukte van jewelste in een goed gevulde (en dankzij Dagmars commando’s goed opgeruimde!) dugout. Maar liefst 12 dames meldden zich voor deze wedstrijd, dus was het een wissel-luxe van jewelste in het veld. Zo kon de nieuwste aanwinst Rebecca direct zien hoe het er aan alle kanten van het veld aan toe ging, en kennismaken met de gebrulde aanmoedigingen van de dug out. Want stil zijn de Kickers zelden!

In de eerste inning werd er direct korte metten gemaakt met het team uit. De eerste slagvrouw uit Nuenen kon met een strike-out van pitcher Maartje direct weer omdraaien. Hierna werd met een prachtige vangbal in het outfield ook de tweede slagvrouw tot nul gemaakt en sneuvelde de derde slagvrouw door een strakke aangooi van korte stop Edelmira naar Anke op het eerste honk. Snelste inning ooit!

Dit succes weerspiegelde zich helaas niet in de eerste slagbeurt, al wist Maartje haar slagbeurt dusdanig lang te rekken dat Edelmira, als de speedy gonzalez die ze is, volledig naar huis kon stelen. Eerste punt in da pocket!

Een vangbal (Leonie), keistrakke aangooi naar één (Edelmira!) en weer een strike-out verder eindigde de stand op 1-1 na de tweede slagbeurt van Nuenen. Het outfield moest ook aan het werk met enkele klappers van de dames. Toch kostten enkele slordigheidjes de Kickers meer punten dan ze lief was. Enkele vangballen wisten de handschoen op het laatste moment te ontsnappen, en ook de aangooien terug het veld in lieten te wensen over.

Dit kon ondanks de uitputtingsslag die Dagmar voerde met de pitcher (ze heeft zeker 8 keer contact weten te maken, maar haalde toch net niet het honk) en de tweehonkslagen van Iris aan slag niet goed gemaakt worden, waardoor Nuenen hun voorsprong uit wist te bouwen.Toen dan uiteindelijk de regen inzette en Anke aan de aanwezige dames de telregels voor onweer uitlegde, bleek dat de wedstrijd voortzetten geen optie was.

De speelsters besloten zich op de paniek-clausule uit de spelregels te beroepen (handig om te kennen) en moesten helaas met een 7-12 achterstand de dames naar Nuenen laten terugkeren met hun overwinning. Zo werd er niemand een bliksemgeleider, en wordt er deze week des te harder getraind (slidingtrainingen!) om volgend weekend terug te komen voor een overwinning!